Back from overland Part 1!

South Africa Explorer!

Hallo iedereen!
Het is alweer een tijdje geleden, maar zoals jullie merken ben ik terug van mijn overland trip. Veel gezien en nog meer te vertellen. Ga ervoor zitten, neem er de tijd voor... Oh ja, en het is pas het eerste deel...

Maandag 15 december: Zoals vermeld in mijn laaste weblog werd ik op deze dag gebeld door een persoon van Nomad Tour. Dit is een reisorganisatie die trips (accommodated of niet) verzorgd door heel Zuid-Afrika en haar buurlanden. Hun aanbod overrompelde me eigenlijk wel een beetje. Ze vroegen me of ik dinsdag naar Johannesburg wilde gaan om door vanaf donderdag mee te gaan met een 20-daagse tocht door Zuid-Afrika (oftewel the Africa Tour). Na even te hebben overwogen met Niels heb ik ja gezegd.
Na afloop van ons personeelsfeest zijn Niels en ik naar Waterfront gegaan om de broodnodige dingen voor mij in te slaan. Doordat het in zijn rotvaart gebeuren moest heb ik veel belangrijke, kleine dingen vergeten.
Eenmaal thuis gekomen van Waterfront hebben we ons gedoucht en zijn we naar een afscheidsfeestje gegaan van enkele vrienden.

Dinsdag 16 december: De dag van vertrek… Ik werd later wakker dan verwacht. Er waren nog wat spullen die ik moest halen. Deze haalde ik dus bij ons in het Garden Center. Tot op dat moment wist ik nog niet waar ik moest opstappen en hoe laat dat moest plaatsvinden (TIA, This is Africa!). Tegen een uur of twaalf werd ik gebeld door een persoon van Nomad Tours. Zij gaf mij een referentie nummer door en de plaats en tijd van vertrek van de bus. Ik moest om half 6 de bus hebben vanaf het busstation. Zo gezegd … zo gedaan… NIET DUS!
Om vier uur was er nog een klein feestje voor de mensen die weggingen, daar zijn we dus nog 45 minuten gebleven. Om vijf uur gingen wij thuis mijn tas ophalen. Geert, Tom en Niels zouden mij wegbrengen. Wij reden naar het busstation (Staasie) op Darling Street, aangezien dit het enige, voor ons bekende busstation was.
Daar aangekomen bleek dat daar dus geen bussen vertrokken naar Johannesburg. Dat was het punt dat bij mij de stress erin schoot. We hebben half Kaapstad gezien op zoek naar een ander station. Uiteindelijk vonden we de opstapplaats daar Geerts koelheid, Niels zijn Benaanhoofd en Toms Hugo Boss look! Daaraan gekomen bleek de bus bijna 2 uur vertraging opgelopen te hebben … Alle stress voor niks geweest.
Ik stapte rond half acht op de bus naar Johannesburg. Tot mijn verbazing was ik de enige blanke op de bus. Gelukkig had ik een heel erg aardig zwart gezin naast me zitten. Zij hadden een twee jaar oud dochtertje. Dat kindje heft me de hele rit bezig gehouden.
Het is een route van 20 uur van Kaapstad naar Johannesburg. Ik was dus kapot toen ik aankwam op woensdag.

Woensdag 17 december: Tegen een uur of half 4 kwam ik aan in Johannesburg. Hier werd ik opgewacht door ene Sean die mij naar een Backpacker zou brengen. Wat bleek dus … Sean was er nog niet! Ik heb dus een half uur gewacht op het busstation van Johannesburg. Ik kan jullie vertellen dat het niet de meest ideale en rustgevende plek voor een witmens (Afrikaans voor blanke) is. Het zag er letterlijk zwart van de mensen. Iedereen die je naar zijn taxi probeert te lokken of mensen die je vragen gaan stellen.
Uiteindelijk werd ik opgehaald door Sean en na nog een rit van 40 minuten kwam ik aan in de backpacker.
De backpacker lag ver buiten het centrum van Jo’burg. Het was er lekker rustig en de slaapplekken waren mooi. Verder werd ik voorgesteld aan de twee tourguides waarmee ik op reis ging. Hun namen waren Martin en Mandy. Naast de twee tourguides waren er nog enkele gasten in de backpacker.
Tegen etenstijd wer mij gevraagd of ik eten bij mij had. Ik had niks van eten bij me, aangzien ik nog niet bij een supermarkt was geweest. Gelukkig mocht ik mee eten met een Italiaanse man.
Ik ging tegen een uur of negen naar bed. Langer kon ik echt niet meer uithouden, want ik had vanaf dinsdag op maandag geen slaap meer gehad. In bed kon ik de slaap niet vatten omdat ik het te koud had. Dit kwam doordat er geen deken was en ik geen slaapzak van thuis had meegenomen.

Donderdag18 december: Er was mij verteld dat we rond een uur of half 7 vertrokken. Ik stond dus op om half 6. Na me gauw te hebben gewassen en wat te hebben gegeten stapte ik in de Nomad bus.
We moesten alle mensen ophalen bij een backpacker in het centrum van Johannesburg. Gelukkig hoefden we niet door de hele stad te gaan zwerven in de spits. De groep bestaat uit 17 mensen. 6 Duitsers, 6 Nederlanders, 2 Zwitsers, 2 Italianen en 1 Aziatische, Jet-Li-Look-A-Like, Zweed. Ik moet toe geven dat alle mensen op de trip erg aardig zijn.
Rond een uur of acht waren we op weg richting Kruger, maar voordat we daar konden komen moesten er boodschappen worden gedaan. De boodschappen deden we op ongeveer een uurtje rijden van Jo’burg. Daarnaast kon iedereen hier nog hetgeen kopen dat ze vergeten waren. Voor mij waren het eigenlijk maar wat kleinigheden zoals eten, drinken, badslippers en wat sokken.
Na de boodschappen waren we echt op weg. De eerste dag zou de langste dag worden van de hele trip. We moesten die dag 570 km. afleggen. Om eerlijk te zijn was dit echt veelste veel om op een dag te doen. We reden tot aan Middelburg op de autoweg, daarna gingen we tot Graskop verder op een normale weg. Bij Graskop gingen we af voor de panoramische route. Het was de bedoeling dat we vier mooie uitzichtspunten zouden zien, maar we zijn uiteindelijk maar tot twee gekomen. Dit kwam doordat de laatste twee dicht waren.
De punten die we hebben gezien waren wel echt prachtig. De uitzichtspunten worden ook wel Gods Window genoemd en om eerlijk te zijn deden ze die naam ook eer aan.
Na het rijden van de route reden we naar een lodge buiten Kruger Park. De lodge was mooi en ook waren alle faciliteiten goed. Ik moest een kamer delen met Martin en Mandy delen. Wel had ik mijn eigen etage.
Voor het slapen gaan werd er nog gedanst voor ons door een groepje Afrikaanse kinderen.

Vrijdag 19 december: Vandaag zouden we het Kruger Park in gaan. Om zeven uur stond ik op. Voor het ontbijt pakte ik mijn tas en en legde deze in de bus. Tijdens het ontbijt werd er ook uitgelegd wat we die dag nog meer gingen doen, o.a. game drive door Kruger en een bezoek aan Mokoloholo (dit is een conservation park voor dieren)
Na een half uur rijden kwamen we aan bij Mokoloholo. Hier zouden we een rondleiding krijgen door het park, maar voordat de rondleiding begon sprak de eigenaar van het park ons toe. Zijn verhaal was eigenlijk erg grappig, maar toch erg leerzaam. De grote verrassing kwam aan het eind van zijn verhaal. Er kwamen verzorgers binnen met een volwassen cheetah. Wat een beest… We mochten het dier allemaal om de beurt aaien en wanneer je hem aaide spinde hij als een normale huiskat. Mooi om zo’n dier van een paar centimeter te zien.
Na dit alles werd on seen gids toegewezen die ons door het park leidde. We begonnen bij de vogels. Erg leuk en aardig, maar ik was al in World of birds geweest, dus ik had eigenlijk een beetje genoeg van vogels, hoe mooi ze ook zijn. Na de vogels kwamen we bij een afgezet stukje. De gids vertelde ons om door te lopen naar de linkerkant. Wij volgde zijn instructies op en aangekomen op het einde van het pad werden we begroet met een luide grom. Hier lag een volwassen vrouwtjes leeuw op ons te wachten. Hij jaagde het vrouwtje weg door een stuk vlees te gooien en toen begon hij het mannetje te roepen. De leeuw kwam meteen aangerend. Ik heb nog nooit zo’n indrukwekkend (land)dier gezien als deze leeuw. Tot slot mochten we op de foto met baby neushoorns.
Na een uurtje rijden kwamen we aan in het park. We gingen door de grote ingang (Kruger Gate), daarna was het nog een 45 minuten rijden naar onze lodge.
Eenmaal aangekomen bij de lodge werden de sleutels opgehaald. Daarnaast konden we meteen boeken voor de ochtend game drive met een gids. De reden dat we de ochtend rit hadden was, omdat de avond rit overboekt was. De ochtend rit zou van 4 uur tot 7.30 zijn. Erg vroeg dus.
Na dit alles reden we naar onze huisjes. Hier werden de kamers verdeeld. Ook nu moest ik weer mijn huisje met Martin en Mandy delen. De huisjes waren gelukkig groot genoeg en daarnaast ook nog een mooier dan de huisjes van de nacht ervoor.
Martin nam ons mee op een avond game drive, omdat hij het rot voor ons vond dat deze overboekt was. Het enige nadeel was dat hij wel om 18.30 het park uit moest zijn. We hadden dus een kleine twee uur voor de game drive. Op deze game drive zagen we al enkele dieren zoals nijlpaarden, kudu’s en impala’s. Helaas niet meer, omdat het gewoon nog veelste warm was voor de dieren om uit de koele schaduw te komen. Wat we wel nog zagen waren een stel poten van een impala die in een boom bungelde. Deze waren door een jachtluipaard daar naar toe gebracht.
Terug in de lodge ging ik nog zwemmen in een van de twee zwembaden. Het water was niet bepaald verfrissend. Ondanks het warme water was het erg mooi om naar de sterren te kijken. Net zoals in Cederberg waren er weer veel sterren te bewonderen in de hemel.
Als avondeten hadden we een kleine braai. Wat steak, wat boereworst. Na de braai hebben we nog een drankje gedaan in de bar. Ik lag om half twaalf in mijn bed, terwijl ik om half 4 op moest voor de game drive. Eenmaal in bed kon ik de slaap niet echt vatten.

Zaterdag 20 december: Mijn nachtrust was helaas van erg korte duur, want om half 4 ging de wekker af. Ik kleedde me in het donker aan zonder al te veel herrie te maken, aangezien ik Martin en Mandy niet wakker wilde maken. Buiten stonden al wat meer mensen te wachten. Samen liepen we naar de receptie waar we vertrokken voor onze game drive.
Bij vertrek zat iedereen maar wat gaar in de bus. Dit veranderde al snel toen we na een paar minuten een hyena (met jonkies) op de weg zagen liggen. Meteen werden de camera’s getrokken. Mijn camera was helaas niet echt geweldig in het donker, dus ik besloot om nog even te wachten met het maken van foto’s totdat het wat lichter werd.
Tegen 5 uur werd het langzaam licht. Nu kon ik eindelijk beginnen met het maken van foto’s. Tijdens de game drive hebben we een van de big five van dichtbij gezien, namelijk de buffel. Best een geluk eigenlijk, want hier leven er maar 300 tot 500 van in Kruger. Daarnaast zagen we olifanten en giraffen in de verte. Tot slot nam hij ons mee naar de waterkant om naar de nijlpaarden te kijken. Ook op deze game drive niet echt veel gezien helaas.
Bij terugkomst stond het ontbijt op ons te wachten. Na het ontbijt pakte we onze spullen in en vertrokken we naar een andere lodge in Kruger Park. De toch van de ene lodge naar de andere lodge moest door het park, wat inhield dat het dus ook een game drive zou worden. Iedereen hoopte dat we iets meer geluk hadden dan de twee keer ervoor.
Dit keer was het geluk in ieder geval met ons. We zagen olifanten en neushoorns op een meter of twee afstand. Daarnaast zagen we nog giraffen, zebra’s, blauwe wildebeesten (gnoe), impala’s, kudu’s, hyena’s, etc. Helaas geen leeuw of jachtluipaard.
De lodge waar we heen gingen had een erg bekende naam, namelijk Berg en Dal. De huisjes waren hier erg groot en mooi. De verblijfplaats was iets kleiner dan de lodge waar we de nacht ervoor hadden doorgebracht. Na het uitpakken van de spullen gingen we even “afkoelen” in het zwembad, maar ook hier was het water weer erg warm.
‘s Avonds werd er een echte Afrikaanse potjekost gemaakt.
Iedereen ging vroeg naar bed die avond, omdat ze kapot waren van het vroege opstaan. Begrijpelijk natuurlijk.
Ondertussen was ik in de middag nog in staat geweest om Roel te bereiken en hem te feliciteren met zijn verjaardag!!!

Zondag 21 december: Voor zondag stond er (zogenaamd) een lange rit op het programma. Niet zozeer lang in kilometers, maar in tijd. We gingen naar Swaziland voor twee dagen en dat houdt dus in dat je de grens overmoet. Dit kan erg veel tijd kosten, maar we hadden geluk. We waren een van de weinige bij de grensovergang en dus ook zo aan de beurt. Hier kregen we een stempel bij de Zuid-Afrikaanse grenspost en ook een stempel bij een Swazi grenspost.
Na het passeren van de grensposten moesten we nog een uur of twee rijden tot we aan onze verblijfplaats waren, maar nadat we door de hoofdstad waren gegaan reed Martin een parkeerplaats op. Hij stopte, voor een uur, bij een vrij grote markt waar je allerlei souveniertjes kon kopen. Doordat ik weinig plaats had in mijn tas heb ik niks gekocht. Na de stop was het nog tien minuten rijden.
Het was bijlange na niet zo’n groot als de lodges in Kruger, maar het deed qua luxe zeker niet onder. Hier kreeg ik voor het eerst mijn eigen kamer. De kamers waren heel erg leuk en ze leken op bijenkorven (ze heette ook beehives). In de kamer stonden twee bedden en achter door bevond zich een badkamer.
Nog voordat ik de kans had gekregen om mijn spullen uit te pakken werd ik geroepen voor de lunch. Het was een simpele lunch, maar wel hoognodig! Tijdens de lunch werd verteld dat er ‘s avonds een rondrit door het park voor ons was geboekt.
Tegen een uur of vijf liep ik met de groep naar de receptie, want we vertrokken rond half 6. Bij de receptie schreven we onze namen op en moesten we het een en ander onderteken.
De rondrit was niet verkeerd. Het park heeft misschien niet zoveel wild als Kruger (geen big five), maar de omgeving maakte veel goed. In tegenstelling tot de omgeving waar we tot dan toe geweest waren is Swaziland erg bergachtig. Het hoogtepunt van de rondrit was dan ook zonsondergang op de hoogste berg. Daarna deden de gidsen een wedstrijdje wie als eerste onder was.
De avond hebben we doorgebracht in de bar. Niet dat we iets gedronken hadden, want de bar was al gesloten toen we aankwamen.

Maandag 22 december: Ik was vroeg wakker, omdat we rond 9 uur werden verwacht bij de receptie. Er was een gids geboekt die ons naar een Swazi village bracht. Het dorp lag niet ver weg dus we waren in staat om er na toe te lopen. Ondanks dat het vroeg op de dag was stond de thermometer al op 30 graden.
De tocht naar het dorpje duurde niet langer dan een half uur. Onze gids vertelde dat de dames iets moesten dragen om hun broek te verbergen. Swazi vrouwen dragen namelijk geen broeken, alleen maar een soort gewaden. Van de mannen werd verlangt dat ze de hoofddeksels afzetten. Door het afzetten van je pet toonde je respect voor de Swazi’s. Zo gezegd, zo gedaan. Daarnaast leerde hij ons nog twee groeten die we moesten zeggen.
In het dorpje werden we verwelkomd door allemaal kinderen die traditioneel gekleed waren. We gingen allemaal zitten op matjes. De kinderen zongen wat voor ons in het Swati. Daarna moesten wij meezingen. Dat ging niet echt vloeiend. Na het zingen kwam het dansen aan bod. Tot slot konden we nog wat dingen kopen die zij gemaakt hadden.
Rond de middag kwamen we terug bij onze huisjes. Hier stond de lunch al op ons te wachten. Na de lunch hadden we de hele dag voor onszelf. Ik ben me lekker in de zon gaan liggen en heb, buiten 4 koude douches, niks meer gedaan.
Na het avondeten gingen we naar de bar waar dansers optreden. Van de 6 dansen die er werden voor gedaan vond ik er maar twee enigzins goed. Daarna hebben we met de hele groep nog wat gedronken in de bar.

Dinsdag 23 december: Vijf uur ging mijn wekker af… Het kostte me echt veel moeite om op te staan. Voordat ik naar het ontbijt ging pakte ik gauw mijn tas in zodat ik deze al in mijn locker kon leggen. Aangekomen bij het ontbijt kreeg ik geen hap door mijn keel omdat het nog zo vroeg was. De Duitsers hadden hier duidelijk minder moeite mee en ze schoven zich dus al boterhammen met vlees naar binnen. Ik besloot om alleen maar een kop thee te pakken.
Tegen een uur of zes vertrokken we. De rit naar de Zuid-Afrikaanse grens was niet erg ver. Aangekomen bij de douane moesten we wachten, want de grens ging pas om acht uur open. . Toen het acht uur was moesten we weer de hele procedure verrichten Uitstappen, stempel halen bij de douane van Swaziland, 100 meter doorrijden, weer uitstappen en een stempel halen van de Zuid-Afrikaanse douane.
Na de grens stopten we bij de eerste de beste supermarkt om de nodige boodschappen te doen. In de binnenlanden van Afrika voelde ik me als blanke echt “verdwaald.” Iedereen die je om je heen ziet is gewoon zwart.
Tegen een uur of twee kwamen we eindelijk aan op de plaats van bestemming. Het plaatsje heette St. Lucia. Dit is een beetje de costa van Zuid-Afrika. Het was er heel erg toeristisch. Onze verblijfplaats was voor het eerst geen lodge, maar een backpacker en om eerlijk te zijn had ik ondertussen wel mooiere backpackers gezien dan deze. Gelukkig was het maar voor één nachtje. Iedereen kreeg een kamer toegewezen, behalve de crew. We moesten in een dorm slapen. Voor mij was er niet echt een verschil, want ik had alsnog mijn eigen kamer met drie bedden erin.
Na het verdelen van de kamers en het uitpakken van de spullen gingen we naar het meer. Als activiteit kregen we een boottocht op het grootste zoutwater meer van Zuid-Afrika. Dit meer zat vol met krokodillen en nijlpaarden. De rondvaart was erg aangenaam in de zon en de zonsondergang was erg mooi vanaf de boot.
Bij terugkomst stond de braai al klaar! Na het braaien heb ik nog gebeld met mijn nicht, want ze was een paar dagen ervoor bevallen van een zoontje!

Woensdag 24 december: Alweer een vroege dag, helaas. We moesten om kwart voor vier klaar staan bij de receptie, want we gingen een game drive doen bij Mlilwane. Dit park lag een half uurtje rijden van St. Lucia af. Het weer zat ons niet echt mee, dus de rit erna toe was koud, doordat de jeep open was.
De rondrit door het park vond ik persoonlijk beter dan de game drive door Kruger. Dit park is niet zo commercieel en hierdoor is het rustiger. We hadden een hele aardige gids die zich overal de tijd voor nam en je alles rustig uitlegde. Halverwege de rit was er een ontbijt voor ons. Gedurende het ontbijt waren we omringd door zebra’s en “Pumba’s,” heel erg leuk om deze dieren van dichtbij te zien.
Na het ontbijt gingen we verder met onze zoektocht naar de katten. We hadden in Kruger nog geen leeuw of jachtluipaard gezien. We zagen eerst drie leeuwinnen liggen in het gras.
Tegen een uur of elf reden we terug naar de uitgang van de park. Tot op dat moment hadden we nog geen jachtluipaard gezien. We waren bijna bij de uitgang toen een tegenligger ons vertelde dat hij een minuut terug een jachtluipaard had gezien. Onze gids heeft het stuk zeker tien keer op en neer gereden zodat we het jachtluipaard als nog konden zien en met succes.
De game drive was uitgelopen en om half twaalf uur kwamen we het park uit. De gids bracht ons naar een dorp verder op waar Mandy en Martin op ons wachtten.
De truck stond bij een klein winkelcentrum. De mensen die honger hadden konden hier nog wat eten of men kon nog even naar de wc gaan voordat we verder reden naar Durban.
De rit naar Durban was rond de 300 kilometer, maar in mijn ogen leek het veel dichterbij. We kwamen er rond half vier aan. We verbleven hier in een mooie backpackers. Het was een oude fabriek of dergelijke omgebouwd tot een backpacker. Na het uitpakken van de spullen wilde enkele mensen de stad in om wat spullen te kopen. Vooral omdat we de volgende dagen niks konden kopen in verband met kerst. We besloten dus om een taxi te pakken naar een winkelcentrum.
Het winkelcentrum waar de taxi ons heen bracht was groot, heel erg groot. Naast winkels (wat gebruikelijk is voor een winkelcentrum) bevonden zich er ook een skatepark, klimmuur en kleinpretparkje in voor kinderen. Ik heb spullen gekocht voor in de bus bij een supermarkt. Daarnaast was ik nog op zoek naar een nieuw boek, maar ik vond niet iets wat mij leuk leek.
‘s Avonds gingen we uiteten, omdat het kerstavond was. Het restaurant lag op loopafstand van ons verblijf. De plek deed me een beetje denken aan het Rembrandts huis, maar dan in piratenstijl. Het eten was er in ieder geval goed te doen en het was een gezellige avond.
Aan het eind van de avond moesten we afscheid nemen van vijf mensen. Deze mensen hadden slechts een trip van zeven dagen geboekt en bleven dus uiachter in Durban. Hiervoor krijgen we vier mensen terug die de volgende dag zouden instappen.

Donderdag 25 december: Afgesproken was dat we om acht uur zouden vertrekken naar onze volgende bestemming. Ontbijt was dus tegen zeven uur (Mandy bracht mij en Martin een kop koffie toen we nog in bed lagen, speciaal omdat het kerst was!). Voor de eerste keer hoefden we niet eerst onze bagage in de bus te leggen.
Toen ik de bus in stapte zaten de nieuwe mensen al in de bus. Twee uit Oostenrijk en twee uit Engeland.
Onze volgende bestemming was Drakensberg (uKhahlamba). Dit is een bergketen van 200 kilometer die ook op de lijst staat als werelderfgoed. De rit was ongeveer even lang als de rit van de dag ervoor. Eigenlijk een meevaller, want alle afstanden tot dusver hadden rond de 400 to 500 kilometer gelegen. We kwamen rond het middag uur aan bij onze verblijfplaats in Bergville. Bij deze backpacker kreeg ik echt het gevoel alsof ik in een Quentin Tarentino film zat. De familie had echt iets weg van een incest familie. Tot mijn verbazing was ik duidelijk niet de enige die er zo overdacht. De mensen waren voor de eerste keer ook niet blij met de accomodatie aangezien de kamers klein waren en sommige mensen hun douche en wc moesten delen. Daarnaast hadden Mandy, Martin en ik weer geen kamer. Onze kamer was de bar, na sluitingstijd.
Tegen een uur of drie reden we met een groep mensen naar een national park. Hier hebben we met een deel van de mensen een kleine wandeling gemaakt in de bergen en de mensen die daar geen behoefte aan hadden hebben zich in de zon gelegd.
Na de korte wandeling reden we terug naar ons verblijf. Aangezien Mandy geen zin had om te koken op eerste kerstdag besloten Martin en zij om ons te trakteren op een uitetentje in een restaurant in de buurt. Het restaurant was erg gezellig en vol met reizigers, het eten was er goed en de cocktailbar was ook aardig!
Bij terugkomst was iedereen zo moe dat ze meteen naar bed toegingen. Dat kwam ons goed uit. Voor het slapen gaan maakte Martin nog wat lekkere shotjes voor ons.

Vrijdag 26 december: We werden wakker doordat de lokale zatlap een deur uit de scharnieren trok rond een uur of zes. Die gast zei niets, niet eens een excuus. Het enige wat hij deed was naar de ijskasten achter de bar lopen om zich twee biertjes eruit te halen … Zes uur in de morgen. Slapen was helaas geen optie meer.
Doordat we de slaap niet meer konden vatten stonden we maar op. Voor de eerste keer hoefden we niet een ontbijt voor te bereiden. Dit werd gedaan door de gastvrouw. Het ontbijt was om half acht, dus we gingen lekker buiten in de ochtendzon zitten met een kop koffie.
Na het ontbijt gingen we naar een ander national park in de omgeving. Hier gingen we hiken naar de Tiger falls. Deze route was ongeveer 90 minuten. De echte “die hards” konden nog 90 minuten verder lopen naar een andere waterval.
De wandeling naar de waterval stelde niet echt veel voor en wij waren sneller bij daar dan verteld. Aangezien wij als crew geen douche hadden heb ik me maar onder de waterval gedoucht. Erg verfrissend kan ik zeggen! Na de douche en het vullen van onze waterflessen onder de waterval gingen we terug naar de bus, aangezien niet veel mensen nog verder wilden lopen in de hitte.
Na de hike gingen we terug naar onze verblijfplaats, waar een van de Italiaanse reizigers pasta voor ons zou maken.

Zaterdag 27 december: Na ons korte maar erg mooie verblijf in Drakensberg was het tijd om verder te reizen. Onze volgende bestemming was het koninkrijk Lesotho. De reis was erg lang en voor het eerst ook erg lang op onverharde weg. In Afrika is dat geen aanrader.
Lesotho is een erg arm koninkrijk. Daarnaast is het land er ook nog erg onvruchtbaar, mede door de bodemerosie.
Vlak voordat we aankwamen op de plaats van bestemming stopten wij boven op een berg. Het uizicht was er erg mooi en we konden zelfs onze verblijfplaats zien liggen. Ons verblijf bevond zich ergens in de middle of nowhere, maar het zag er erg mooi uit in tegenstelling tot het aangrenzende dorpje (Malalealea).
Na het uitdelen van de kamers en het uitpakken van onze bagage begonnen we aan het eten. Mandy, Martin en ik waren een beetje grapjes met elkaar aan het uithalen onder het koken. Het ging een hele tijd goed totdat Mandy zichzelf in een vinger sneedt. We probeerden haar vinger zo goed als het ging dicht te plakken met pleister, maar het bleef doorbloeden. We hebben haar uiteindelijk maar naar een dokter in de buurt laten brengen. Martin en ik bleven achter om het eten verder klaar te maken.
Na het eten was iedereen te moe om nog maar iets te doen. De meeste mensen gingen dus ook bed. Voor mij bleef er dus niet veel meer over dan ook maar naar bed toe te gaan. Eenmaal gesetteld in mijn bed, met leesboek en al, ging de lamp uit. Ik dacht dus dat ergens de bliksem was ingeslagen. Na een paar keer op de schakelaar gedrukt te hebben kwam ik tot de conclusie dat er dus geen stroom meer was. Toen besloot ik ook maar om te gaan slapen.

Zondag 28 december: Vanmorgen kwam ik er dus achter dat de stroom om tien uur ‘s avonds wordt uitgeschakeld. In het kader van bezuinigingen. Naast geen stroom in mijn kamer had ik ook geen douche in mijn kamer. Ik ging dus eerst op zoek naar een douche voordat ik naar het ontbijt toe ging. Gelukkig vond ik de douche achter onze kamers.
Na het ontbijt vertelde Martin wat we die dag gingen doen. Het plan was om ‘s ochtends naar het aangrenzende Lesotho dorp te gaan en ‘s middags te gaan paardrijden.
Om negen uur werden we door een gids opgehaald om het dorp te gaan bezoeken. Ik was in Swaziland al in een dorpje geweest dus ik dacht dat ik wel ongeveer wist wat ik kon verwachten… niet dus. Ik stond echt verbaasd van de armoede die ik hier aantrof. Naast de armoede was het er ook echt vies. Overal lag afval op de grond. Daarnaastg werd ons verteld dat 25% van de inwoners HIV had.
Na een kort bezoek aan de lokale kroeg, de buurtsuper, de kleuterschool en de brouwerij (van bier dat echt niet te drinken is, krijg er nu nog de kriebels van) liepen we naar het museum. Het museum was niet meer dan een paar hutjes en een paar planten. Al met al was het aardig om te zien.
De weg terug hebben we voor een groot gedeelte moeten rennen doordat een regenbui ons overviel. We hebben geschuild in de lokale kerk toen het onweer losbarstte. In de kerk was net een mis bezig. De mis hebben we maar bij gewoond, althans wat we er van verstaan konden. Na de regen konden we weer veilig naar huis toe lopen.
Door het aanhoudende slechte weer werd het paard rijden geannuleerd. Jammer, want de gidsen zouden met ons de bergen in gaan om naar een waterval te gaan kijken. In plaats daarvan heb ik de middag doorgebracht met poolen, tafeltennis en kicker.

To be continued!