Cederberg!

Afgelopen weekend zijn we (zoals vooraf vermeld) naar het Cederberg gegaan. Deze resi was georganiseerd door Magister (een stage bemiddelingsbedrijf). Dit is niet het bedrijf dat onze stageplaats heft verzorgd, maar een ander. We hadden geluk dat we voor een kleine meerprijs mee mochten gaan naar dit fantastische gebied.
Het was wel te merken dat wij als Nederlanders zwaar in de minderheid waren. Er waren maar 8 Nederlanders en zo’n 30 Duitsers. Ik moet zeggen dat onze Oosterburen hun naam weer hebben waar gemaakt. Die mensen kunnen echt zuipen en vreten. Vraag me echt niet waar alles heen gaat wat ze consumeren, want het moet toch ergens blijven. Vanaf het moment dat we daar aan kwamen stond de braai aan en dat ding is pas uitgegaan vijf minuten voordat we weggingen.

We vertrokken vrijdag middag tegen een uur of zes. Vanuit Cape Town is het ongeveer een 3 uur durende reis naar het Cedergebergte. Na 200 km rijden en de (hoog)nodige plaspauzes voor de Duitsers werd ons medegedeeld dat we de laatste 60 km van de reis offroad moesten. Het was ondertussen al zo donker geworden dat we amper iets zagen. Daarnaast werd ons zicht nog eens behoorlijk belemmerd door al het zand dat omhoog stoof door de auto’s voor ons.
Na drie uur rijden kwamen we aan bij onze verblijfplaats (kampeerplek). We pakten onze spullen uit de aanhangers en liepen naar een van de “kamers” toe. Eenmaal binnen gekomen zagen we dat de ruimtes waren gevuld met stapelbedden die Robbeneiland nog als een Hilton deden uitzien. De onderste bedden waren eigenlijk al allemaal bezet toen ik binnen kwam. Eerlijk gezegd voelde ik er ook niet echt veel voor om op een small bedje boven in te gaan liggen. Ik ben dus maar op de grond gaan liggen met een matras, wat tot mijn eigen verbazing nog lekker lag ook, alleen vond ik de gedachte van grote spinnen en ander ongedierte iets minder comfortabel. Al met al moet ik wel zeggen dat ik heb geslapen als een prins!

Zaterdag stond een 8 uur lange hike op het programma. Wij waren extra vroeg opgestaan zoals ons verteld was. Eenmaal aangekleed en gewassen werd ons verteld dat de gids naar de stad was om ontbijt te halen, want dat waren ze vergeten. Nice … Ga je hiken met een groep van 40 man, vergeet je het ontbijt. Het enige dat aanwezig was waren cereals met yoghurt. Daar hebben wij dus maar wat van gegeten, de Duitsers overigens niet. Die hadden gewacht op het echte ontbijt!
Drie uur later dan gepland begonnen we aan de hike. De gids die ondertussen terug was van het ontbijt leidde de hike met een echte man-size-can Black Label! De hike was echt heel erg avontuurlijk en super ruig. Het uitzicht dat je naar alle kanten hebt is echt adembenemend. Het enige wat je zag waren bergen, zover het oog ook maar reikte. De hike was overigens niet geheel zonder gevaar. We kwamen langs zeer (en dan bedoel ik ook echt zeer) smalle doorgangetjes waar je je werkelijk doorheen moest persen en lucht uitblazen als je er doorheen ging. En hoge rotsen waar je op moest zien te klimmen zonder al teveel steunpunten waren er ook te vinden. En dit alles zonder bergschoenen!
Het was echt een tocht die niet voor iedereen was weggelegd, maar wat ons allemaal op viel is dat niemand erover klaagde. Iedereen liep gewoon mee en als ze te ver achter lagen werd er gestopt zodat ze bij konden komen.
Eenmaal boven aangekomen (ongeveer 2000m) was het uitzicht echt nog beter dan ervoor. Je kan echt kilometers ver kijken zonder iets van bewoonde wereld te zien. Daarnaast heb ik voor het eerst in mijn leven gehoord wat doodse stilte inhoudt. Er was gewoon geen geluid behalve dat van de wind.
Geert en ik besloten om nog een stukje door te lopen naar de Arch, terwijl Jenno, Tom en Niels al besloten om met een groep af te dalen. Eerlijk gezegd zijn we zelf niet meer tot aan de Arch gekomen aangezien deze nog ongeveer twee tot drie uur lopen was en dat was niet meer verantwoord, dus een half uur later zijn wij ook naar beneden gelopen met een groep. Wij hebben de Arch wel nog van een ‘afstandje’ gezien.
De afdaling ging vrij snel en eigenlijk voordat we er erg in hadden stonden we weer beneden, waar we terug liepen naar ons verblijf. Aangkomen in het kamp zagen we dat Jenno, Tom en Niels zich hadden gewassen in de beek. Dat voorbeeld hebben Geert en ik ook maar gevolgd en ik kan je vertellen dat het heel erg verkwikkend was op een dag zo warm als afgelopen zaterdag.
’s Avonds was de bedoeling om naar de sterrenwacht te gaan, maar deze was helaas gesloten. We zijn toen naar de sterrenwacht gereden om daar gewoon naar de sterren te kijken. En wat we daar zagen was echt super. Doordat er geen lichtvervuiling is kon je zoveel sterren zien. Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit zoveel heb gezien in mijn leven. We hebben zelfs nog twee vallende sterren gezien (iets wat ik nog nooit eerder gezien had). En ja, voor als jullie geïnteresseerd zijn, ik heb een wens gedaan.

Zondag was eigenlijk de relaxdag van de trip. Dit hebben we dus ook gedaan aan een rotspoel. De rotspoel is eigenlijk een verzamelplaats voor al het bergwater dus dat is gewoon super schoon water. Het water was alleen koud als je erin sprong, maar hoe langer je erin lag, hoe beter het werd.
De poel was aan een kant omringd met rotsen. Deze rotsen diende eigenlijk als een soort duikplank. Eentje van 8 meter en eentje van 12 meter. Het heeft ff geduurd bij mij (hoogtevrees :P), maar ik ben als nog ervan afgesprongen en het gaf echt een kick.
Na het zwemmen gooide de Duitsers meteen de braai weer aan om het resterende eten op te maken. Ondertussen pakte wij onze spullen in. Tegen een uur of half 6 reden we terug naar Cape Town.

Op de weg terug konden we eindelijk zien wat we allemaal in het donker gemist hadden. De uitzichten waren wederom adembenemend.
Tachtig kilometer voor Kaapstad zagen we voor ons de Tafelberg opdoemen. Gewoon absurd. Stel jezelf eens ff voor hoe ver tachtig kilometer is...

Al met al een geslaagd weekendje mensen.

Chris