Back From Overland Part Deux!

Maandag 29 december: Vandaag lieten we Leshoto achter ons om door te reizen naar het zuiden, naar Hogsback Valley. De reis was wederom lang, rond de 400 km. Tegen het middag uur kwamen we aan en terwijl Martin de kamers uirdeelde gingen Mandy en ik aan de slag met de lunch. Het was de eerste keer dat de crew geen kamer had. Dit betekende dus dat wij twee tenten moesten gaan opzetten.
De tenten werden gauw opgezet na de lunch. Gelukkig waren er in sommige kamers matrassen over die we konden gebruiken. De rest van de dag konden we eigenlijk iets voor ons zelf gaan doen. Iets wat ook eens lekker was voor de afwisseling.
‘s Avonds gingen we met de hele groep wat drinken in de bar. Toen we de bar ingingen leek het alsof we terug in de tijd waren gegaan. Al die mensen leken op hippies, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een gezellige avond en het was vrij laat voordat ik de opening van mijn tent vond.
Het plaatsje Hogsback staat bekend om zijn Lord of the Rings-achtige uitsraling. In dit plaatsje Tolkien op de gedachte gekomen om Lord of the Rings te gaan schrijven. De huisjes hadden ook namen als: Gandalfs rest, Striders rest, etc.
Dinsdag 30 December: Tijdens het ontbijt maakte Martin, als gebruikelijk, de activiteiten bekend die we voor die dag konden gaan doen. In Hogsback konden we gaan hiken door de bossen of men kon gaan paardrijden. Mandy vertelde mij dat het paardrijden niet veel voorstelde dus besloot ik om door de bossen te gaan wandelen.
De wandeling was meer dan de moeite waard. De bomen in dit bos zijn al meer dan duizend jaar oud en hebben ongeveer een hoogte van 30 meter. Als ik het niet zelf had gezien dan had ik het ook niet geloofd, maar onvoorstelbaar. Daarnaast kreeg ik zelf het idee alsof ik in Lord of the Rings was beland ;)
Aan het eind van de wandeling kom je uit bij de Madonna & child watervallen. De waterval was erg mooi op deze tijd van de dag. De zon kwam net op het punt waar het water naar beneden viel. Door het water werd al het zonlicht weerkaatst. Jammer genoeg ben ik door de drukte niet echt onder de waterval geweest, we hebben wel onze flessen kunnen bijvullen met vers water!
Na het bezoeken van de waterval liepen we via de weg terug naar ons kamp. Eenmaal op de weg aangekomen verscheen er uit het niets een Border Collie. Deze hond heeft met ons meegelopen totdat we bij ons kamp waren. Onderweg passeerden we nog het plaatsje Hobbiton…
De rest van de middag heb ik doorgebracht met zwemmen en luieren. Wat ook erg lekker was voor de afwisseling.
Woensdag 31 december: De wekker ging vroeg, erg vroeg. Kwart voor vijf. We moesten vroeg op en dit keer niet, omdat we ver moesten rijden. Martin wilde op tijd aanwezig zijn op de volgende plaats van bestemming. Dit kwam doordat het oudjaarsdag was en hij wilde de mensen een lange game drive geven in Addo’s Elephant park.
We vertrokken om zes uur en kwamen rond elf aan in Addo’s. We stopten bij de receptie om de sleutels te halen en reden daarna door om de spullen uit te laden. Het uitladen duurde niet lang en voordat ik er erg in had zaten we weer in de bus voor de game drive.
Addo’s is een park dat (zoals de naam het al zegt) erg veel olifanten heeft. Bij de waterpoel troffen we een grote groep olifanten aan. Ik denk zo’n tachtig olifanten bij elkaar. Van grote tot kleine olifanten. Het is erg mooi en leuk om te zien hoe ze met elkaar spelen of hoe ze door de modder heen rollen. Voor mij zijn het de mooiste en leukste dieren die je in Afrika kan vinden.
Naast de olifanten zagen we ook nog andere dieren zoals de gebruikelijke zebra’s, impala’s, kudu’s en gnoe’s. Daarnaast zagen we ook weer eens een leeuw, cheetah, hyena’s en jakhalzen.
Speciaal voor oud op nieuw ruimde we een van de crew huisjes leeg om daar een etentje in te houden. We hadden veel vlees gekocht voor op de braai en Guisseppe wilde graag zijn befaamde pasta maken als afscheid. Aangezien ik Guisseppe geholpen had heeft hij mij het recept verklapt. Erg aardig van hem!
Tegen half tien was al het eten eindelijk klaar. We begonnen met pasta. Net zoals de vorige keer was deze weer erg lekker. Na de pasta kwam al het vlees van de braai er nog eens bij. Voor mij was de pasta alleen al genoeg, maar alle Duitste toeristen bleven maar doorgaan met eten. Toen twaalf uur naderde werden er enkele flessen champagne ontkurkt om het te vieren. We telden met z’n alle af en wenstten elkaar allemaal gelukkig nieuwjaar. Daarna werd het erg gauw stil in het huisje.
Ergens was ik blij dat het feestje over was, want ik was kapot. Het eerste de beste matras dat ik kon vinden heb ik me op de grond gegooid en daar ben ik op gaan liggen. Binnen de minuut sliep ik!
Donderdag 1 januari: We mochten langer doorslapen dan normal. Om acht uur werd ik wakker en begon de ravage op te ruimen in mijn huisje. Het was net alsof ere en bom ontploft was. Overal stonden drankflessen of lagen borden. Mandy kwam me na een tijdje helpen met opruimen.
Na het opruimen nam ik snel een douche en pakte mijn eigen spullen in. Het vertrek stond gepland op tien uur. Het was niet ver naar onze volgende bestemming. Onze volgende bestemming was Tsitsikamma. Dit is het begin van de Garden Route.
Voordat we op onze plaats van bestemming waren was het de bedoeling dat we een Treetop Canopy Tour zouden maken. Dit is een tocht waar je heen en weer slingert tussen bomen met een hoogte van 30 meter en hoger. Alleen wij hadden net het geluk dat deze tocht helemaal volgeboekt was. Jammer, maar helaas. Gelukkig werd er snel een ander alternatief gevonden. Het alternatief was canyoning. Hierbij zweef je tussen de canyons op hoogtes rond de 30 meter. Het verschil was dus niet echt groot.
Het canyoning vond plaats op een plek waar nog meer adventure sports werden beoefend. Martin ging met ons mee om te kijken of het een blijvend alternatief was. Voordat we konden vertrekken kregen we een instructie over hoe we de spullen moesten gebruiken en we kregen speciale spullen omgebonden. Ik voelde me net een of andere commando.
Het canyoning was leuk. We gingen over ravijnen en watervallen heen. De afstanden zijn van 40 meter tot bijna 300 meter. De snelheden liepen ongeveer op tot 90km/h, redelijk snel toch wel. Het was meer dan de moeite waard en Martin zei dat het zelfs beter was dan Treetop Canopy.
Bij terugkomst van de activiteit moesten we afscheid nemen van Guisseppe en Daniela. Hun toer eindigde hier. Zij werden opgehaald door familie die samen met hun de Garden Route zou doen. De rest van de groep ging door naar het verblijf in Tsitsikamma National Park. Ons verblijf had uitzicht op de hoogste bungee ter wereld. We waren te laat om nog te springen en we hoopte dat we morgen wel de kans hadden om te springen.
Ik was blij dat we in ons verblijf waren. Na een douche ging ik op bed liggen waar ik eigenlijk direct in slaap viel en niet meer wakker werd tot de volgende morgen.
Vrijdag 2 januari: Toen ik wakker werd regende. Iedereen was al bang dat dit weer de hele dag zou aanhouden, wat inhield dat de bungee jump niet zou opgen gaan. Om zekerheid te krijgen gingen we informeren. Zij vertelde ons dat het nog niet zou open gaan door de regen. Als het zou opklaren was er een kans dat er zou worden gesprongen.
De groep besloot om naar een ander park te rijden, waar we een wandeling langs de kust zouden gaan maken (otter trail). Deze wandeling leid je van bos naar strand, langs watervallen en rotspoelen. De hike was ongeveer twee uur enkele reis en aan het einde was er een hele hoge waterval. Onder de waterval bevond zich een rotspoel waar je in kon springen van verschillende hoogtes. Ondanks dat het weer niet super was besloten toch een paar van ons om te gaan zwemmen (en springen). Het water was, verbazingwekkend, lekker warm.
Na een uur in het water te hebben doorgebracht liepen we terug naar het restaurant. Hier aten we wat met de groep en wie iets nodig had kon nog even gauw het winkeltje inlopen. Het was de bedoeling om op tijd terug te zijn voor de bungee. Aangezien het weer zich enigzins verbeterd had.
Aangekomen bij ons verblijf werden we teleurgesteld. De bungee was voor de rest van de dag gesloten, omdat het niet veilig is om te springen in de regen. Enkele van ons waren wel teleurgesteld.
Iedereen ging terug naar zijn huisje tot aan het eten. Ik heb de rest van de middag (en avond) doorgebracht voor de tv met Mandy. Er was cricket op en zij heeft mij het spel uitgelegd. Nu ik het spel snap vind ik het leuk om naar te kijken, maar ik blijf erbij dat wedstrijden van vijf dagen een beetje gekheid zijn!!!
Zaterdag 3 januari: De reisafstanden werden korter, met als voordeel dat we later konden vertrekken. Het ontbijt hadden we op ons gemak en reden tegen tien uur weg van Tsitsikamma. Onze volgende bestemming was Knysna.
Voordat we vertrokken riep Martin mij en Mandy bij zich. Hij vertelde ons dat ons verblijf was overboekt. We hadden dus nog geen plaats om te overnachten. Normaal gesproken is dat geen probleem, maar wij zaten midden in het hoogseizoen. Anyway, niemand hoefde het te weten op dat moment.
De rit naar Knysna was niet lang en we stopten bij het waterfront. Het leek op een mini versie van het waterfront in Cape Town. Er stonden twee activiteiten op het programma. Je kon kiezen tussen een kanorit of een bootcruise. Ik moest mee op de kanorit, omdat ere en oneven aantal was.
Jay, onze gids voor het kayakken bracht ons naar de plek waar de kayaks lagen. Toen hij de boten uit de container haalde bleek dus dat er maar 4 tweepersoons kano’s waren. De rest kreeg dus een kayak.
Het was erg mooi om over de rivier te varen. Hij legde ons vanalles uit over de rivier en de omringende natuur. Na een uur te hebben gepeddeld hielden we een kleine pauze. Jay liep weg van de groep en begon omhoog te klimmen naar een plek waar je in het water kon springen. Het was niet erg hoog (4 meter), maar hij noemde het een opwarmer voor wat komen ging. Rickard en ik waren de enige die zijn voorbeeld volgde en sprongen dus ook van de rots.
Na de pauze roeiden we door naar de volgende plek. We hielden pauze bij een oude brug. Dit was de plaats waar we ons voor op moesten warmen. De brug was ongeveer tien meter hoog. Jay deed het het ons voor. Hij dook er head first in. Daarna gingen wij. Ondanks dat ik het vrij hoog vond ben ik toch maar gesprongen. Na het springen roeide we langzaam terug naar het beginpunt.
Jay bracht ons terug naar ons hotel. We konden niet geloven wat we zagen. Nomad had ons een vier sterren hotel geboekt. Het hotel was het grootste houten lodge op het zuiderlijk halfrond. Naast een fantastisch hotel hadden we ook nog een super avondeten. Een drie gangen diner op kosten van Nomad!
Na het eten gingen we nog met een groep naar een bar aan de overkant van de straat. We maakten het niet te laat, want we waren allemaal moe van het kayakken.
Zondag 4 januari: Onze trip bracht ons, na een goede nachtrust, naar Oudtshoorn. Deze plek staat bekend om zijn struisvogel industrie. Naast het fokken van struisvogels voor vlees worden er hier ook allerlei andere producten van gemaakt, zoals tassen, beurzen, etc.
De rit naar Oudtshoorn was erg mooi. De route die we namen had enkele mooie passen erin. Boven in de Tradouw pas parkeerde we de bus. Op dit punt moest iedereen boven op de bus gaan zitten voor een groepsfoto! Doordat er zoveel mensen over het dak van de bus heen liepen schudde de bus van links naar rechts.
We lieten de pas al gauw voordat het was en kwamen binnen een half uur aan in Oudtshoorn. Hier was voor ons een bezoek aan een struisvogelboerderij geregeld. We kregen een rondleiding over het terrein. We mochten allemaal even een week oude struisvogels vasthouden en daarna gingen we naar de volwassen struisvogels.
Bij een van de struisvogels (Betty) moesten een paar mensen binnen de omheining gaan staan. Deze struisvogel was is zo tam dat ze mensen knuffels en kusjes geeft. Heel erg grappig om te zien.
Het beste werd voor het laatst bewaard, namelijk struisvogels rijden. Voordat je op zo’n beest kan rijden, moet het eerst gevangen worden (wat al een kunst op zichzelf is). Ze worden gevangen door iets over hun hoofd te doen. Dan worden ze rustig en gewillig. Daarna nemen ze het dier mee naar een houten V. Hier kregen we een kleine uitleg over de bouw van het dier. Tot slot deed een jockey voor hoe je nu precies op een struisvogel moest rijden. Erg indrukwekkend en grappig om te zien!
Na het bezoek aan de boerderij gingen we naar de volgende activiteit. Dit was een bezoek aan een druipsteengrot, de Kango Caves. Hier kon je kiezen uit twee verschillende routes. De normale of de langere, avontuurlijke route, wat inhield dat je door smalle gaten moest kruipen. Iedereen koos voor de avontuurlijke (de bikkels ;)).
Na Kango Caves reden we door naar ons verblijf in Oudtshoorn voor avondeten en een goede nachtrust!
Maandag 5 januari: Aangezien de volgende bestemming niet ver was konden we iets langer blijven liggen. We vertrokken tegen negen uur en waren binnen drie uur in Stellenbosch voor de laatste dag van de trip.
In Stellenbosch brachten we een bezoek aan Spier. Dit is een grote wijnboerderij. Naast wijn is hier ook een cheetah en vogel opvangcentrum.
Na het proeven van enkele wijnen konden we nog in het opvangverblijf voor de cheetahs gaan kijken. De meeste cheetahs lagen in de schaduw, want het was vrij heet. Dit hield dus in dat je ze van een redelijk afstand zag. De meeste mensen hadden er al snel genoeg van, maar drie mensen en ik wilden de cheetahs van dichtbij zien. We besloten dus om voor R90,- de kooi in te gaan en bij de cheetahs te gaan zittten. Doordat deze cheetahs gewend zijn aan mensen zijn ze (voor zover als het gaat, want het blijven wilde beesten) tam. Ze lieten zich alles gevallen en spinden zelfs bij het aaien.
Na het wijnproeven en het bezoeken van het opvangcentrum gingen we naar onze lodge om de kamers te verdelen en ons op te frissen. We hadden niet lang de tijd, want we moesten terug naar Spier voor het avondeten.
Spier by night was echt erg mooi om te zien. Alles was mooi verlicht en de plek waar we aten was nog mooier. We aten in een soort van tentjes en we zaten zo wat naast het buffet. Overal liepen mensen rond die muziek maakten, dansten of je deden schmincken. Het was een gezellige avond en het eten was top!
Nadat iedereen genoeg gegeten en gedronken had gingen we terug naar onze lodge voor de laatste nacht! Ik wist dat Cape Town, mijn thuis (voor vijf maanden) niet meer ver was.
Dinsdag 6 januari: Het was eigenlijk de bedoeling om uit te slapen, maar veel mensen hadden maar een paar daagjes in Cape Town en deze wilde zij, begrijpelijk, ten volste benutten. We vertrokken dus tegen acht uur richting Stellenbosch voor een kleine rondleiding door deze studentenstad. Ook kreeg iedereen hier nog even de gelegenheid om wat spullen te kopen.
Na een uurtje rond te hebben gehangen in Stellenbosch vertrokken we richting Cape Town. De rit was maar 45 minuten en ik was echt blij toen ik Tablemountain zag liggen.
De bus bracht ons naar Greenmarket Square. Dit is twee minuten lopen van mijn werk btw. Hier belde ik Intercab en liet me meteen naar huis brengen. Binnen vijf minuten was ik bij the Delaware. Het enige probleem was dat ik geen magneetchip had om binnen te komen, dus moest bij wat mensen aanbellen zodat ze me binnen konden laten. Daarnaast kreeg ik meteen te horen waar ik een chip kon halen in het complex.
Nadat ik dat eenmaal gedaan had kon ik eindelijk naar mijn appartement. Het was echt een heerlijk gevoel om de sleutel in het sleutelgat te steken. Ik was blij dat ik thuis was. Het waren drie super weken geweest. Drie weken die ik nooit meer zou vergeten, but at that moment home never felt so good…